Vorige week is er op RTL Nieuws een item online gekomen over een vrouw, Francis, met narcolepsie. Dit naar aanleiding van de ophef die is ontstaan over de relatie tussen de Mexicaanse griep en plots stijgende aantal gevallen met narcolepsie bij kinderen. Francis behoort niet tot deze groep, maar vertelt in dit artikel wel openhartig over hoe het is om met narcolepsie te moeten leven.
Onbegrip voor narcolepsie
Francis vertelt ook in welke nare situaties ze terechtkomt door onbegrip van buitenstaanders. Een klein fragment uit het artikel:
”Hoe rot de ziekte ook is, er wordt hier in dit huis meer gelachen dan getreurd. Alleen de buitenwereld snapt het niet altijd. Laatst liep ik over straat, zwalkend, omdat ik weer een aanval had. ‘Check dat wijf’, zeiden een paar jongens tegen elkaar. ‘Zij flikkert op de grond, die is dronken hoor’. Toen ben ik naar ze toe gezwalkt en heb ik gezegd: ‘Ik wilde eigenlijk mijn rolstoel meenemen, maar dacht dat ik het zonder kon. Dat is een foute inschatting van mij geweest’. Sindsdien steken ze hun duim omhoog als ze me zien. Ze zien me niet meer als ‘dat dronken wijf’, maar een stoere volhouder die toch maar weer doorgaat. Zo heb ik het ’t liefst.”
Dat vind ik best heftig. Ik maak het zelf ook wel eens mee, die onbegrip voor narcolepsie, maar dit is wel een écht typisch voorbeeld van lompigheid van mensen die totaal niet weten wat er aan de hand is. Wat dat betreft mag iedereen wel wat meer drie keer nadenken voor we oordelen. Maar goed, da’s niets nieuws.