Daten is in zijn puurste en simpelste vorm al een ding op zich en het hebben van narcolepsie helpt dan ook niet echt mee. Hoe gaat dat dan: daten met narcolepsie? Nee, ik val niet in slaap midden in een gesprek of tijdens een etentje – thank god – maar geheel zonder problemen verloopt het niet. Een film kijken op een van de eerste dates vermijd ik bijvoorbeeld, omdat het risico dat ik overkom als iemand die zich dood verveeld vrij groot is. Om te voorkomen dat ik in slaap val, ga ik veel praten (ja, nog meer dan normaal), waardoor ik onterecht in de groep van ‘irritante vrouwen die door films heen lullen’ wordt geplaatst, wat uiteraard niet echt meehelpt als ik op een vervolgdate uit ben.

Tell or don’t tell

Want wanneer vertel je zoiets? Gewoon verzwijgen totdat iemand smoorverliefd op je is zou een tactiek kunnen zijn, maar niet ideaal. En het er meteen uitgooien na een ”Hoi, hoe is het?” is ook zo wat. Maar dan rest mij de vraag: wanneer zeg je zoiets wel? Wanneer laat je even tussen neus en lippen door weten dat je in slaap kunt vallen, maar dat dat niet ligt aan de gezelligheidsfactor van je date? Ik ben er vooralsnog niet achter.

Vriendjes van vroeger 

Nu is het zo dat toen ik met mijn eerste vriend was, er nog geen sprake was van narcolepsie. Ik had het er al wel last van, maar niemand – inclusief ikzelf – wist dat het om narcolepsie ging. En de beste man in kwestie dacht dat ik gewoon “lui” was, aangezien ik elke keer dat we ‘gezellig’ een film keken de helft van de film niet eens haalde. Mijn tweede vriend daarentegen heeft het hele ziekenhuisproces vanaf begin af aan mee gemaakt en heeft heel wat ziekenhuistesten van mij meegemaakt. Hierdoor was hij van alles op de hoogte hoefde ik er zelf niets meer over te zeggen. Lekker makkelijk.

En nu?

Nu ik al enige tijd vrijgezel ben en de nodige dates heb gehad, heb ik ook al verschillende ’tactieken’ uit kunnen proberen, maar waarvan ikzelf nog niet uit ben wat nu de meest effectieve is. Want hoe doe je dat: daten met narcolepsie?

– Ik heb wel eens half dronken een date gehad met iemand van Happn (ja, sorry broertjes dat is toch echt een soort Tinder) waarbij ik na een fles wijn bij een vriendin thuis genuttigd te hebben en twee biertjes met de betreffende kerel in de kroeg het er voor ik wist al uit had gegooid. Wel gewoon op de Sandra manier, dat ik het heb, dat het soms lastig is, maar dat ik me er niet door laat tegenhouden. Maar toch: niet het meest tactische moment…

– Er heeft zich ook wel eens een situatie voorgedaan dat ik via zo’n app aan de praat raakte met een best leuke kerel die weer oud-collega’s van mij kende. De beste man vroeg ineens: ‘Ik hoorde dat jij altijd slaapt?’ Waar ik best om moest lachen en hem even kort heb uitgelegd wat dat dan is. En dat ik wel veel slaap, maar dat het iets genuanceerder ligt. De beste man heeft nooit meer een woord teruggestuurd. Haha.

– Dan heb je ook nog mannen die denken dat ik een wandelende slaapstoornissen encyclopedie ben en niet meer ophouden met vragen stellen van ‘wat dat nu precies toch is’. Best lief hoor wanneer iemand er oprecht geïnteresseerd is, maar als ik op date ben – of in de kroeg sta – wil ik gewoon slap ouwehoeren en niet te hoeven bewijzen dat ik niet zielig ben. Meest ongeschikte moment om zoiets te zeggen is dus dan. Maar goed zoals ik net als zei: met een paar drankjes op kán het er bij mij nog wel eens uitfloepen. En ja, dan kom ik er niet meer onderuit.

– De laatste tactiek die ik heb getest, is om het gewoon niet te vertellen tot je iemand een poosje kent. Wat aan de ene kant heel relaxed is (want meer tijd om gewoon slap te lullen), maar ik merk dat het op een bepaald punt ook voelt alsof ik die persoon – en daarmee ook mezelf – voor de gek houd als het gaat over uitslapen, niet kunnen slapen en ik maar een beetje schaapachtig mee ja zit te knikken.

Conclusie van ’t verhaal

Kortom: er is niet één duidelijke tactiek die werkt. I guess. Met bijbaantjes en stages heb ik geleerd dat meteen duidelijk zijn erg op prijs wordt gesteld, maar of dit nu in de wereld van daten ook zo werkt? Ik ben er nog niet over uit. En tot die tijd vind ik het wel prima zo en zit ik 14 februari lekker met een paar vriendinnen (en onze beste vriend B&J) een filmpje te kijken.

Hoe pakken jullie dat aan dat daten met narcolepsie. En dat je dus een date zoiets over jezelf moet vertellen?

Liefs, Pip

11 thoughts on “Daten met narcolepsie: hoe je als “slaapkop” aan de man komt…”

  1. Gewoon me zelf zijn en meteen de feiten op tafel leggen als ze het niet accepteren weet je meteen dat die persoon je niet waard is ;) en kan je opzoek naar ander…

  2. Haha leuk stuk!

    Misschien een idee je website link op happn/tinder erbij te zetten?
    Kan je date zichzelf inlezen en hoef je je daar niet meer zorgen over te maken.

    Have fun met daten ;-)

    1. Dankjewel Berdien! Haha, ja zou kunnen maar dan benadruk ik het alleen maar extra en denk dat ik die date dan helemaal overspoel met info> maar m’n website laten lezen na een paar dates kan nooit kwaad nee :) Thanks!

  3. Zalig om opnieuw een stuk te lezen waar ik me in herken :p
    Mijn ex (ondertussen 4-5j geleden), heb ik ook leren kennen via internet.
    Wij waren 1,5j samen.
    Heb na veel gesprekken en ook wat skypen het verteld.
    We waren nog jong (ik 20, zij 18) en het onbekende sprak haar misschien ook aan :p
    De hoofdreden van het beeindigen van de relatie zal ik te midden laten.
    Maar de narcolepsie was voor haar op den duur ook wel een druppeltje in de emmer die overliep.
    (samen film kijken en ik die telkens in slaap viel waar ze zich in het begin niet aan ergerde maar later wel meer en meer)
    Voorlopig is het daten niet dat geweest.
    Ofc wel een paar dates maar nooit echt een klik.
    Heb ook zoals u al verschillende tactieken (dezelfde) geprobeerd en de juiste bestaat denk ik niet, maar de foute ook niet ;)
    Als er echt een klik is zal die persoon het wel begrijpen en er mee kunnen leven.
    In een relatie moet je nu eenmaal de mindere kantjes erbij nemen ;)
    Alvast veel plezier met de lady’s night op 14februari :p

  4. Zij 39 en gescheiden en Ik 43 en gescheiden en allebei hebben we kinderen… Zo blij dat zij direct op eerste date vertelde wat ze “mankeerde” … Later volgde er meer en meer details… Inmiddels zijn we een half jaar samen en hebben het zo ontzettend leuk in het dagelijks leven en ook tussen de lakens, waar ook kataplexie zich voordoet… Het is niet alltijd makkelijk en vraagt veel flexibiliteit, maar praat en deel met elkaar … Werkt bij ons heel goed…..

    1. Goed om te horen dat er ook altijd nog mensen zijn die er goed mee om kunnen gaan! Je vriendin mag blij zijn met je ;) En inderdaad praten is altijd het grootste deel van de oplossing denk ik maar zo!

  5. Ik ken mijn vriend van voor de diagnose, hij is gelukkig heel begripvol. Tijdens onze 1e vakantie samen heb ik minstens 95% van alle busritten slapend doorgebracht en dat vond hij toch prima, achteraf was ik natuurlijk wel erg slaperig. Misschien ben je een geode kandidaat Voor de undatebles! En het cliché natuurlijk, als iemand je echt leuk vind accepteert hij ook je minder makkelijke kanten.

    1. Hahah ja de undatebles altijd een erg leuk programma! Probeer het alleen liever nog even zonder tv erbij :p Ik geniet nog lekker van m’n studententijd en dan komt t allemaal vanzelf wel!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.