Waar mijn eerste week van m’n afstudeerstage al bijna op z’n einde is gekomen en ik al een hele week driftig aan m’n plan van aanpak zit te typen, zit mijn hoofd stiekem nog steeds in de strakblauwe lucht van Curacao. Continu dwaal ik af naar de luierdagen op het strand, de ontelbare maaltijden die we hebben gegeten en denk ik met heimwee terug aan de palmbomen en happy hours. Dat doet me ook denken aan hoe de narcolepsie daar tijdens de vakantie op Curacao op nieuwe wijze zijn intrede heeft gemaakt. Tot deze vakantie was ik er namelijk heilig van overtuigd dat ik niet in slaap kan vallen zolang ik maar actief blijf. Dat is een in de loop der jaren zelfs een beetje mijn handelsmerk geworden: gewoon zorgen voor genoeg prikkels, in beweging blijven en dat soort dingen. Nu bleek deze vakantie dus dat ik daar volledig ongelijk in heb. En hoe. Want blijkbaar kan ik dus – JA, ECHT – tijdens het uitgaan staand in slaap vallen op de dansvloer… 

Ik doe dus niet aan slaapwandelen, maar aan slaapdansen: je moet toch origineel blijven he. Die momenten dat ik daar ‘sta te slapen’, maak ik zelf niet echt bewust mee, maar als ik mijn vriendinnen mag geloven is dat een hilarisch gezicht. Die eerste keer dat dit mij overkwam was direct de eerste avond van onze vakantie (voor de Curacao kenners onder ons: op de welbekende Cabana woensdag). Nu vond ik dit zelf niet direct heel vreemd van mezelf na een 10 uur durende vliegreis en drukke middag nadat we aankwamen op het vliegveld, maar leuk was anders. Ik besloot er niet veel aandacht aan te besteden, maar een dag later in de nieuwe Bermuda en weer een paar dagen later in The Alley: hetzelfde verhaal. Zo was het absoluut niet, maar ik voelde me echt een saaie Piet die omgekocht was door haar vrienden om asjeblieft mee te gaan stappen of zo. Niet zo leuk.

Wanneer gaan we nou naar huis?

Het toppunt was toch wel – en nu moet ik zeggen dat een deel van die oorzaak ook zeker drank was – dat ik op de dansvloer stond met een biertje en ik half slapend aan twee wildvreemde meiden vroeg: hé, wanneer gaan we nou naar huis?! Dit verhaal heb ik overigens volledig van horen zeggen, want mijn hersenen waren op dat moment dankzij de narcolepsie in de slaapstand waardoor ik het zelf niet bewust heb meegemaakt. Anyway, de vriendinnen – waarvan ik dacht dat ik tegen aan het praten was – stonden van een afstandje gierend van het lachen toe te kijken hoe ik mezelf halfslapend compleet voor lul zetten in de club.

Harde klap

Maar dat lachen stopte al snel toen ik enkele minuten later pats, boem, ACHTEROVER op de grond viel – in slaap, maar ook meteen weer wakker door de harde klap: hallo, narcolepsie. Alsof dat nog niet genoeg was, heb ik in die val ook maar meteen m’n biertje over mezelf laten vallen en was het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig konden we er allemaal om lachen. En dit keer geen blauwe plekken (dat is ook wel eens anders geweest).

Het vreemde van een situatie als deze vind ik toch wel dat ik dus zonder bij bewustzijn te zijn, blijkbaar op de automatische piloot kan blijven functioneren (voor even dan). Dat je dus als mens kan blijven staan, danst (of ja een beetje heen en weer beweegt) een drankje vast kan houden, soms nog praat tegen mensen in je omgeving, maar je eigenlijk met je hoofd al lang en breed in dromenland zit. WEIRD.

Dus mocht je mij in een menigte staand zien slapen: schreeuw, praat, doe gek en zorg dat ik een overload aan prikkels krijg. Masha danki alvast!
Einde bericht.

Liefs, Pipping

Ps. Bedankt voor het steeds veilig thuisbrengen dushi’s.

2 thoughts on “Narcolepsie of antiliaanse luiheid?”

  1. Leuk om te lezen. Wat ik mij afvroeg is hoe de vreemde dames reageerde nadat je vroeg wanneer jullie naar huis gingen en vervolgens tegen de dansvloer smakte. Als ik het zelf zou meemaken zou ik denken dat je gedrogeerd was, wat natuurlijk niet het geval is. Maar voor de meeste is Narcolepsie een onbekend iets. Ben dus benieuwd :)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.