Luie donder

Er zijn van die dagen waarop mijn activiteitsgehalte op één dag ongeveer gelijkstaan aan als die van een kat. Zo’n hele luie dikke. Vandaag was zo’n dag. Ik lig op het moment n m’n bed en probeer me te bedenken van ik vandaag ‘gedaan’ heb. Je voelt ‘m al wel aankomen: vrijwel niets.

Vandaag was zo’n dag waarin ik mijn hobby lui zijn en slapen weer tot in het extreme heb uitgevoerd. Ik heb tot 11.00 uur geslapen om vervolgens te ontbijten en Netflix te kijken om vervolgens te lunchen en ondertussen – verassend – weer Netflix te kijken tot zo ongeveer net. En het enige dat ik tussendoor heb gedaan is boodschappen doen en de badkamer schoonmaken. Dat laatste was een twee uur durend hels karwei aangezien de schoonmaakmiep al twee maanden niet langs is geweest en niemand anders tussendoor dacht laat ik die badkamer eens schoonmaken. Dus een klein beetje actief ben ik nog wel geweest, maar ik blijf mezelf verbazen dat ik na een dag op de bank zitten en een half seizoen Oranje is the new black te verslijten het alsnog voor elkaar krijg om overdag meerdere keren in slaap te vallen.

Op dat soort momenten blijft het voor mezelf ook een ongrijpbaar fenomeen dat in slaap vallen van mij. Dagelijks krijg ik vragen van allerlei mensen over ‘hoe dat nu precies werkt’ en wat er dan gebeurt, maar eerlijk gezegd valt er meestal ook geen peil op te trekken. Het kan nog steeds dat ik met 6 uur slaap en een drukke dag geen last heb van slaapaanvallen, maar wel 10 keer in elkaar kletter van het lachen en dat ik op een dag als vandaag waarbij ik gewoon 9 uur heb geslapen, ik alsnog dutjes doe alsof ik een kleuter ben die zijn middagdutjes niet kan missen.

Een dag als vandaag is dan weer even een mindere als ik kijk naar mijn energielevel, maar ik ga daar niet over zitten treuren. Op dagen waarop ik niets hoef laat ik het maar gewoon over me heen komen en bewaar ik me wakker blijf drang en het druk doen om te zorgen dat ik wakker blijf, voor momenten waarop het nodig is.

En daarbij heb ik de afgelopen drie weken op vakantie weer genoeg positieve ervaringen opgedaan wat betreft narcolepsie waar ik voorlopig wel op kan teren. Maar daar schrijf ik de volgende keer over.

Iets anders leuks: Vanaf morgen (woensdag 26 augustus) lig ik slapend in de Viva.
Een artikel over narcolepsie, kataplexie en hoe dat nou is. Eigenlijk dus gewoon meer van wat jullie hier al kunnen lezen, maar wellicht wel leuk. Het stuk gaat niet alleen over mij, maar ook over twee andere vrouwen die last hebben van narcolepsie. Zo kun je ook lezen dat elke versie van narcolepsie in combinatie met kataplexie, hallucinaties, slaapverlammingen en medicijnen voor iedere ‘patiënt’ weer anders is en daarom dus ook voor elke dokter een zoektocht naar waar de betreffende persoon het meeste baat bij heeft.

Liefs, Pip