Nee, dit is geen kreet om hulp. En nee, dit is ook geen variatie op de boekenreeks van Francien Oomen (die ik als puber allemaal in één ruk uitlas). Inmiddels ben ik al ruim twee maanden bezig op mijn afstudeeradresje bij merk & media boost: wat ook tevens de reden is dat ik zo weinig blogs meer heb geschreven. Druk man! Maar dat afstuderen, of tenminste week na week 40 uur maken, dat lukt aardig ondanks m’n narcolepsie. Maar ik ben ik niet, als dat niet helemaal vlekkeloos loopt uiteraard.

Nu laat ik het feit dat ik vorige maand m’n arm brak, tijdens een sportief weekendje in de Ardennen, omdat ik over de kop vloog tijdens het mountainbiken, even buiten beschouwing. Simpelweg, omdat mijn blondheid niets te maken heeft met mijn slaapdrang. Dat is – helaas – een op zichzelf staand iets, waardoor ik dit niet als excuus kan gebruiken.

Afstuderen en narcolepsie

Anyway, afstuderen dus. Iets dat bij niemand natuurlijk zonder slag of stoot gaat, maar waar er bij mij toch – ja, ja verassend – wat extra maatregelen genomen moesten worden. Zo heb ik slapenmet mijn neuroloog afgesproken dat (1) ritme (2) geplande dutjes en (3) een regelmatige medicijninname de boventoon voeren van mijn levenswijze (wat ik hiervoor dus niet echt deed, studentenleven en zo…). In ieder geval het komende half jaar. Maar daarnaast zijn er ook nog een paar andere dagelijkse maatregelen die enigszins helpen om de dag wakker door te komen. Enigszins ja, want believe me dit soort taferelen zijn nog steeds dagelijkse kost (zie charmante afbeelding). Alleen wel in mindere mate (yes).

Je (slaap)plek kennen

Ik moet eerlijk bekennen dat dit ook niet van harte is gegaan. Ook al wist iedereen op werk direct waar ik last van had en dat ik dutjes moest doen etcetera, vond ik dat de eerste paar weken best lastig. Zeg maar eens tegen je – toen al begripvolle – collega’s dat je even gaat tukken. Eerlijk, ik vond dat vrij gênant. En dus ging ik dan maar even in het wc hokje zitten en hopen dat die slaapaanval naar een paar minuten weg zou gaan. Nah, dat werkt dus niet. Ook qua stappen: lekker met alle collega’s volle bak stappen op vrijdag én zaterdag, totdat ik weer eens besefte dat ik daar op een donderdag nog steeds last van had. Drie weken stage waren er nodig om weer op dat bekende – maar toch altijd weer onverwachte – breakdown moment te komen, dat me deed realiseren dat ik dat soort dingen nu eenmaal niet kan (als er gepresteerd moet worden). En dus heb ik na een oppepper van m’n werkgever mijn toch wel ‘slaap schaamte’ opzij gezet en gekozen voor de verstandige weg.

Wat ik daarvoor doe?

Van alles! Van mezelf moet ik zoveel mogelijk op kantoor werken – en niet thuis, want daar is een bed dat veel te aantrekkelijk is. In plaats daarvan heb ik mijn eigen slaap kussentje op kantoor. En is de bank in de vergaderruimte mijn persoonlijke slaapbank dat tevens iedere dag 15 minuten lang mijn domein is (naptime).

14908225_10208682354710840_2238374905265204651_nVerder mag ik dit half jaar zoveel koffie drinken als ik wil zodat ik de grootste kans
heb om wakker te blijven. Mocht ik alsnog slaperig worden, dan speel ik een potje tafeltennis met een collega. En als dat niet helpt, nog één (maar meestal niet, want ik ben er vrij slecht in). En al deze dingen resulteren in slechts 1 a 2 slaperige momenten tijdens werk en een lange nap ’s avonds op de bank (en extreme moeheid en wallen, maar dat komt gewoon door de afstudeerstress).

Hoe overleef ik dan?

Je zult misschien wel denken: boring. Hoe overleef je zo’n brave levensstijl als 24-jarige? Ik houd mezelf voor dat dit maar tot eind januari hoeft, ik weet waar ik het voor doe. En in de weekenden zet ik mijn afstuderen uit m’n hoofd en ga een van de twee avonden in het weekend lekker stappen, student zijn en zet ik die verstandigheid even opzij.

Die spontane meter maandag avonden in de Fuik en donderdagse dansjes in het Bascafé komen wel als ik kan vieren dat ik mijn diploma heb! En dan eindelijk op reis kan! 

Oh ja, én elke avond om 23.00 uur naar bed, dat helpt ook. Dus dat ga ik nu doen!
Slaap lekker, liefs Pip

 

4 thoughts on “Hoe overleef ik… afstuderen met narcolepsie?”

  1. Weer een geweldige blog!
    Ik kan me helemaal inleven als ik zit te lezen.
    Geweldig gewoon , dan moet je niet zeuren over pijn in je knie .
    Dan denk ik aansteller kijk wat zij ervoor over heeft ,ouwe zeur !
    Ga door San we zijn super trots op je mop .
    Xxxxxxxx

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.