Grenzen verleggen

Afstuderen doet iets raars met je. Moge dat duidelijk zijn. Niet alleen ik met m’n narcolepsie heb hier last van, maar ik hoor om me heen dat ook ‘gewone’ studiegenoten van dit ervaren. Dat afstuderen is één 6 maanden durende waar je simpelweg niet uit kunt stappen. Dat kan wel, maar als je dat doet, dan haal je het niet. En dus blijf je zitten. En ga je maar door en door en door. Tot de deadline. En daarna is er ineens niets en besef je je (ik tenminste) dat je over zoveel grenzen bent heengegaan en dat je op bent van het denken.

En dat merk ik aan alles. Aan hoe vaak ik wel niet ben begonnen met het schrijven van dit stuk en gewoon niet weet wat ik moet opschrijven, aan hoeveel dutjes ik wel niet heb gedaan de afgelopen dagen, aan het feit dat ik niet de moeite doe om me op te maken en de hele dag onder een dekentje op de bank lig, etc. Oftewel: alles a la gehalte ”vaatdoek”.

Workmodus

Maandenlang heb ik praktisch zeven dagen per week gewerkt aan m’n afstudeeropdracht. Ik vergat regelmatig avond te eten, zat als eerste op kantoor, ging als laatste weg en door alle adrenaline en kopjes koffie viel ik praktisch niet meer ongewild in slaap. En dat eist nu zijn tol.

15994774_10209356155555440_6613762003458128654_oDit had ik natuurlijk kunnen weten. En ik had me hier ook wel op voorbereid. Echt. Maar toch dat hele mentale deel, van dat ik het na al die jaren voor elkaar heb gebokst om mijn HBO diploma binnen te slepen…dat maakt me zo blij en verdrietig tegelijk dat ik het soms even niet meer snap.

 

Toch een klein feestje

Gelukkig heb ik ook enorme blijheid mogen ervaren de afgelopen dagen en heb ik het kunnen vieren, want hallo, ik heb gewoon m’n scriptie afgerond met een 9 en daar ben ik best een potje trots op! Maar voor nu lig ik vooral op de bank als een vaatdoek en doe ik niets anders dan Netflixen en dutjes. Zelfs de simpelste dingen zijn me even teveel. Bummer.

Intussen probeer ik me mentaal voor te bereiden op het echte volwassen leven waar ik morgen aan begin. Mijn eerste baan! Dat speelt uiteraard ook mee bij dit rare gevoel dat ik blijf houden: ik ben simpelweg niet langer student meer (na ruim zéven jaar!). Dat betekent geen lange uitslaap ochtenden meer, geen OV meer, geen DUO waar ik op kan leunen, maar vanaf nu gewoon keihard werken voor m’n geld. En dat is voor iedere net afgestudeerde gewoon echt even slikken…

Liefs, Pip

Ps. Aanstaande donderdag zal ik voor de tweede keer spreken op het Medilex congres. Toch best wel weer spannend, dus ik ga nu gauw verder met de voorbereidingen hiervan!

6 thoughts on “De emotionele rollercoaster van het afstuderen”

    1. Hahah dankjewel! Ga m’n best doen! En gelukkig is het bij m’n afstudeerbedrijf dus ze weten wat ze in huis hebben gehaald ;)

  1. Beste Sandra,
    Van harte gefeliciteerd met je behaalde succes en wat een prachtig cijver!!
    Nu hoop ik dat de harde werkelijkheid in het arbeidsproces je niet van je stuk zal brengen.
    Probeer maar vooral bij je eigen gevoel te blijven dan ga je het best redden.
    Ik wens je het allerbeste voor de toekomst en veel sterkte bij het verander proces.

    Groetjes,
    Rinske van de Kaa.

  2. Gefeliciteerd met dit geweldige resultaat lieve pleegdochter! Super trots op je! En nu op naar het gewone werk leven Gaat vast helemaal goedkomen maar zal inderdaad wennen zijn!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.